понедельник, 30 января 2012 г.

ԳՈՒՆԱՎՈՐ ԾԱՂԻԿՆԵՐ

Առավոտվանից մտածում էի ինչ կուզենային հիմա ու հասկացա որ մի բան որ շատ գունավոր է ու ահավոր ծիծաղելի բայց այ ինչ չգիտեմ: Հիմա մտածում եմ մտածում եմ ու .. ոչ մի միտք չի գալիս:
Բայց գիտեմ, որ էն ինչ ուզում եմ պիտի գարուն հիշեցնի թարմ ու կանաչ, ծով հիշեցնի կապույտ ու թաց, և արև տաք ուպայծառ:
Շատ եմ ուզում է ախր......

воскресенье, 29 января 2012 г.

ՓԱՌՔ ՈՒ ՊԱՏԻՎ ՄԵՐ ՏՂԵՐՔԻՆ

Երեկ երեկոյան նայում էի Հ1-ի բանակի օրվան նվիրված համերգը ու մեջս լիքը հպարտություն լցվեց: Հրաշալի միջոցառում էր ու հրաշալի ձևով ներկայացրեցին մեր բանակը ու նրա ստեղծման ու զարգացման պատմությունը: Երբ էտ ամենը չես լսում քեզ թվում է, որ ամեն ինչ շատ վատ է,
 ու մենակ վատ բաներ են կատարվում բանակում, բայց երբ հասկանում ու տեսնում էս թե ինչից ինչ դարձանք ու ինչ հաղթանակներ ունեցանք ու հիմա ինչքան հզոր ենք, հասկանում էս, որ ամեն ինչ ավելին քան լավ է ու դեռ ավելի ու ավելի ենք հզորանալու ու զարգանալու:

среда, 25 января 2012 г.

ԱՆՆՈՌՄԱԼ ՄՏՔԵՐ

Ահագին ժամանակ է, ինչ չէի մտել իմ բլոգ ու էս օր հասկացա, որ շատ եմ իրան կարոտել, հիմա կմտածես տեսնես ինչ կա կարոտելու չէ՞ ասեմ` բլոգիս գույները նենց են դուրս գալիս տրամս միանգամից բարձրանում է, հատկապես որ էնքան հոգնած եմ ու լիքը բան ունեմ անելու ու հավես էլ ընդհանրապես չունեմ:
Լավ մի քիչ կգրեմ դեսից դենից կարող է ամեն ինչ փոխվի....
Նայում եմ պատուհանից դուրս ու հասկանում եմ, որ հեսա էլի գարուն է գալու ու էտ նենց է ինձ ուրախացնում. շատ եմ սիրում արևոտ, տաք ու գունավոր եղանակ, ոնց որ նորից ծնվեմ ու ավելի ուժեղ ու լիքը:
Էս Նոր Տարվա տոնից բան չեմ հասկացել, որովհետև չհասցրեցի հանգստանալ, երբ նորից սկսվեց աշխատանք, հեռախոսազանգեր, հարկային դեմքեր ու աննպատակ գործնական առաջադրանքներ, ու տոննայով հաշվետվություններ: Մեկ ուզում էի փախնել, գնալ ինչ որ տեղ, ուր հեռախոսս չէր բռնի, բայց հասկացա որ ոչ մի տեղ էլ չկա գնալու պիտի մնամ ու ....:  ՈՒ մնացի, որ պատասխանեմ էտ աննպատակ հեռախոսազանգերին: Թե ասա էս բջջայինը ինչ մեղքս էր ստեղծեցին....
Հիմա կասես էս ինձանից չի, որ դժգոհում եմ, բայց ես չեմ դժքոհում ուղակի բողոքում եմ, ու էն էլ չգիտեմ ինչից: Թե ասա ինչ էս մարդկանց գլուխը ցավացնում, մեկ է դու ուժեղ էս ու էս էլ կհաղթահարես: Չնայաց հաղթահարելու բան էլ չկա նորմալ կյանք է գունավոր ու պայծառ եռուզեռով ու ընդհանրապես հերիք է դժգոհեմ, հո ես թոռոմած տատի չեմ  իիիիիիի......

 

среда, 12 октября 2011 г.

ԴԺՈԽՔԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐ

Էս օր շաաաաաաաաաաաատ ջղայն եմ ու հիասթափված, ու ստիպված եմ, խախտելով բլոգիս ուղվածությունը, գրել վատ բան: Մամայիս հետ որոշեցինք գնալ շուկա ու Նարուշիս համար մալինա ու հոն առնելու, ու քանի որ արդեն մի քանի օր էր մեր հարևան բանջարեղենի խանութներում չէին ստանում, գնացինք մալաթիայի բանջարեղենի ու մրգի շուկա: Ես իմ կյանքում դեռ էտքան զզվելի տեղ չէի եղել... /Նախկինում միշտ պապայիս հետ գնում էինք առևտուր անելու ու ինձ շաաաաաաաաաաաաաաաատ էր դուր գալիս/:

среда, 29 июня 2011 г.

ՀԵՏՈ ԷԼ ԱՍՈՒՄ ԵՆ ՀԱՅԵՐԸ ՎԱՏ ՏՂԱ ԵՆ !!!!!!!!!!!!!!!

Ուղղակի շոկի մեջ եմ. հետո էլ ասում են հայերը վատ տղա են:
Անցյալ շաբաթ մեր դուռը ծեծում  են մոտեցա որ բացեմ ու ինչ` ոստիկանության թաղայինը ընկած դռնեդուռ զգուշացնում է, որ տարածքում գողություն է տեղի ունեցել, ու զգույշ լինենք դուռը ամեն մեկին չբացենք:
Ճիշտն ասած մի լավ զարմացա և ուրախացա:
Հաջորդ օրը գնացի պետ. Ռեգիստր ԱՁ բացելու ու ամբողջ ճանապարհին նեղվում էի, որ հիշում էի, թե ինչ ջանջալ քաշքշուկներ են ինձ սպասվում:  Մոտեցա սպասարկող պատուհանին անհրաժեշտ փաստաթղթերը տվեցի ու պարզվեց, որ ընդամնեը 15 րոպե հետո փաստաթուղթս պատրաստ կլինի էտ էլ հերիք չի մի հատ էլ հարկային կոդն էլ միասին է տրամադրվում:  Երկրորդ անգամ նույն շաբաթվա մեջ սենց նորություն WOW!!!!!!!!!!!!:
հինգշաբթի երեկոյան տան բանալին փչացել էր, ստիպված զանգեցինք արտակարգ իրավիճակների վարչություն, որ օգնություն խնդրենք, քանի որ տուն չէինք կարողանում մտնել: Մտածեցինք,  որ գոնե առավոտյան իրենք կկարողանան մի բան անել ու ի`նչ, էլի զարմանք, 15 րոպե հետո մի մեքենա փրկարարներ արդեն վերևի հարևանի տան բալկոնից մտել էին մեր տուն ու ներսից բացում էին մեր տան դուռը :
Բացելուց հետո ամուսնուս կողմից հնչեց հին հայկական ավանդական հարցը "Ի`նչ պիտի տամ ախպեր ջան"  ու ոչ ավանդական, բայց ճիշտ հայկական ու վաղուց արդեն մոռացված պատասխան "Բա ամոթ չի ախպեր ջան ոչինչ էլ պետք չի. էս մեր գործն է":


ԱՍՈՒՄ ԵՄ ՉԷ, ՈՐ ԵՍ ԻՄ ԵՐԿԻՐԸ ՇԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱԱՏ ԵՄ ՍԻՐՈՒՄ :

среда, 22 июня 2011 г.

ԱՄԱՌ

  Հիմա կասեք էլի կորել եմ: Վայ էնքան խառը ամիս էր մի կողմից հարկային հարձակումներ, մյուս կողմից գործնական քաշքշուկներ: Ոնց էի ուզում բոլորին ուղարկեի շաաաաաաաաատ հեռու ու հեռախոսս էլ անջատեի:  Նայում էի պատուհանից ու հասկանում էի, որ արդեն ամառ է ու իսկական հանգստանալու ժամանակ. մտացում էի ամառային հանգստի մասին ու մեկ էլ հեռախոսազանգ ու էլի մի հիմար հարց, կամ ստուգում, կամ էլ հեչ որ ոչինչ, ընդամենը մի գործատու ուղակի ուզում էր իմանալ արդյոք ամեն ինչ լավ է իր թղթերի հետ :Հենց էտ պահին ուզում էի գոռալ, որ չե թղթերը գնացել են ծով լողալու ու խեղդվել են.........:))))))))))))))): Էս մարդիկ չեն հասկանում որ ես ինձ արդեն դրել եմ ամառային ռեժիմի վրա ու գնացել եմ հանգստանալու ինչ է էտքան դժվար է հասկանալ ու ինձ հանգիստ թողնել այ քեզ բան:
Ախր հասկացեք ես
ԾՈՎ ԱՐԵՎ  ՈՒ ԼԻՔԸ ՊԱՂՊԱՂԱԿ ԵՄ ՈՒԶՈՒՄ

ու ամենակարևորը հոգնել եմ Ձեր անիմաստ թղթաբանությունից !!!!!!!!!!!