Վերջապես անձրևները դադարեցին: Հիմա արդեն իսկական գարուն է: Էս օրերի ընթացքում շատ բաներ պատահեցին գնացի no coment ներկայացմանը` կատարյալ ապուշություն, հետո զատիկ, ապրիլի 24, բայց հիմա հավես չունեմ էտ ամենի մասին գրելու: Ընդհանրապես Արթուրիս մահից հետո շատ բաների հավես չունեմ, բայց մի բան հաստատ գիտեմ, որ պիտի զարթնեմ ու շարունակեմ ուրախանալ, ապրել ու մյուսներին էլ հետս ապրեցնել, չէ որ ես գժուկ արևն եմ, իսկ արևները մայր մտնելուց հետո նորից առավոտյան դուրս են գալիս և ջերմացնում ու լուսավորում են նախկինից ավելի ուժեղ:
Բարի գալուստ ԳԺՈՒԿ ԱՐԵՎ.........
